Güldü önce.. 'Anlamıyorsun' dedi.Ya da demek isteyip de diyemedi.Oysa kensinine sunulan anlayışın sonsuzluğa uzandığının farkında değildi.

Yalnız anlayış anlamak da değildi.İçinde duyumsuyordu onu.Onun yaşantısını paylaşıyor,onun hüznü hüzün,onun sevinci sevinç oluyordu.Fakat o farkında değildi bunun.Kendisinin kendisini duyumsadığından daha çok hissedildiğini bilmiyordu.

Karşılıksızca,hiçbir şey beklemeksizin,sınırsızca ve sonsuzca seviyordu onu.Yalnız bir anda değil, bgün için de seviyordu onu.Özlemle,hsretle,inançla,özveriyle, aşkla seviyordu.Güneşte ve ayda, sevinçte ve hüzünde,onunla veya onsuz her şey oydu,her şey sevmekti.

Onunla birlikteyken tanışmıştı yalnızlıkla,acıyla.Gözyaşının tadına onunla varmıştı.Yaşamında acılarından bile zevk alınabileceğini onunla öğrenmişti.Acılarla,gözyaşlarıyla gelmişti o.Acıları ve gözyaşlarını sevişi bundandı.